Русско-санскритский словарь / русско-санскритский словарь.
Около 30 тысяч слов санскрита.
m. | sg. | du. | pl. |
---|---|---|---|
Nom. | saṃyan | saṃyantau | saṃyantaḥ |
Gen. | saṃyataḥ | saṃyatoḥ | saṃyatām |
Dat. | saṃyate | saṃyadbhyām | saṃyadbhyaḥ |
Instr. | saṃyatā | saṃyadbhyām | saṃyadbhiḥ |
Acc. | saṃyantam | saṃyantau | saṃyataḥ |
Abl. | saṃyataḥ | saṃyadbhyām | saṃyadbhyaḥ |
Loc. | saṃyati | saṃyatoḥ | saṃyatsu |
Voc. | saṃyan | saṃyantau | saṃyantaḥ |
f. | sg. | du. | pl. |
---|---|---|---|
Nom. | saṃyatā | saṃyate | saṃyatāḥ |
Gen. | saṃyatāyāḥ | saṃyatayoḥ | saṃyatānām |
Dat. | saṃyatāyai | saṃyatābhyām | saṃyatābhyaḥ |
Instr. | saṃyatayā | saṃyatābhyām | saṃyatābhiḥ |
Acc. | saṃyatām | saṃyate | saṃyatāḥ |
Abl. | saṃyatāyāḥ | saṃyatābhyām | saṃyatābhyaḥ |
Loc. | saṃyatāyām | saṃyatayoḥ | saṃyatāsu |
Voc. | saṃyate | saṃyate | saṃyatāḥ |
n. | sg. | du. | pl. |
---|---|---|---|
Nom. | saṃyat | saṃyantī, saṃyatī | saṃyanti |
Gen. | saṃyataḥ | saṃyatoḥ | saṃyatām |
Dat. | saṃyate | saṃyadbhyām | saṃyadbhyaḥ |
Instr. | saṃyatā | saṃyadbhyām | saṃyadbhiḥ |
Acc. | saṃyat | saṃyantī, saṃyatī | saṃyanti |
Abl. | saṃyataḥ | saṃyadbhyām | saṃyadbhyaḥ |
Loc. | saṃyati | saṃyatoḥ | saṃyatsu |
Voc. | saṃyat | saṃyantī, saṃyatī | saṃyanti |
sg. | du. | pl. | |
---|---|---|---|
Nom. | saṃyat | saṃyatau | saṃyataḥ |
Gen. | saṃyataḥ | saṃyatoḥ | saṃyatām |
Dat. | saṃyate | saṃyadbhyām | saṃyadbhyaḥ |
Instr. | saṃyatā | saṃyadbhyām | saṃyadbhiḥ |
Acc. | saṃyatam | saṃyatau | saṃyataḥ |
Abl. | saṃyataḥ | saṃyadbhyām | saṃyadbhyaḥ |
Loc. | saṃyati | saṃyatoḥ | saṃyatsu |
Voc. | saṃyat | saṃyatau | saṃyataḥ |
संयत् [ saṃyat ] [ saṃ-yát ] m. f. n. ( in some senses fr. [ saṃ- ] √ [ yam ] below Lit. Pāṇ. 6-4 , 40 Lit. Vop. 26 , 78) coherent , contiguous , continuous , uninterrupted Lit. RV. Lit. ŚāṅkhŚr.
[ saṃyat ] f. an agreement , covenant , stipulation Lit. ŚBr.
a means of joining or uniting Lit. TS.
an appointed place Lit. RV. ix , 56 , 15
contest , strife , battle , war ( generally found in loc. or comp.) Lit. MBh. Lit. Kāv.
f. N. of partic. bricks ( [ -tva ] n. ) Lit. TS.